(O8) Een boek over twee martelaressen van adel

De boekpresentatie in De Pol

Beste opa,

Je had me geen groter plezier kunnen doen. Jouw aanwezigheid tijdens de presentatie van mijn boek Martelaressen van adel in de grote zaal van cultureel centrum De Pol in Diepenheim was me meer waard dan al die flessen wijn die ik later cadeau kreeg. Nee, ik heb je niet gezien. Tenslotte ben je onzichtbaar, ook voor mij. Maar ik voelde je aanwezigheid. Bovendien heb je mij via het KB-medium vragen gesteld waaruit ik kan aflezen dat je van de hoed en de rand wist. Daaruit concludeerde ik des te meer dat je aanwezig was in De Pol. Mooi zo.

Ik hoef je dus niet meer te vertellen dat de zaal geheel gevuld was met belangstellenden. Wat dat betreft, heb ik met mijn boekpresentatie de inburgeringscursus in Diepenheim aan Zee met succes afgesloten. Je hebt ook gezien hoe ik na mijn lezing over de joffers Van Beckum de eerste exemplaren van mijn boek heb overhandigd aan burgemeester Ellen Nauta en aan Frieda Hiddink. Aan de burgemeester omdat het hele verhaal over de joffers zich in Markelo, Diepenheim, Goor en Delden heeft afgespeeld, dus in haar gemeente. Aan Frieda omdat zij degene is geweest die me ruim twee jaar geleden vroeg of ik een boek over Maria van Beckum en haar schoonzuster Ursula van Werdum wilde schrijven.

Ik neem aan dat je na het officiële gedeelte ook nog even bent gebleven. Dan heb je kunnen waarnemen hoe er meer dan vijftig boeken werden verkocht en dat ik de meeste daarvan heb mogen signeren. Je vroeg mij via het KB-medium nog wie dan toch die meneer was in dat zeegroene jasje. Nou, beste opa, dat was prof. dr. Piet Visser, hoogleraar in de geschiedenis van het doperdom. Jaja, een hele mond vol. Eigenlijk had ik hem nog wel enkele vragen willen stellen maar hij was na afloop snel vertrokken zonder verder een woord te wisselen. Nou ja, hij kwam uit Zaandam. Hij had nog een lange terugreis voor de boeg, zullen we maar zeggen.

Dat RTV-Oost enige aandacht heeft geschonken aan mijn boek zal je ongetwijfeld ook hebben gezien. Als dat niet het geval is, dan moet je op de volgende link aanklikken. Kun je dat eigenlijk waar jij verblijft?

https://m.rtvoost.nl/media/131334/Martelaressen-van-adel-Fictie-en-feiten-over-de-doperse-joffers-van-Beckum

Terwijl burgemeester Ellen Nauta toekijkt, signeer ik het boek

Je vroeg me tenslotte waarom er geen uitvoerig artikel in het dagblad Tubantia is verschenen. ‘Daar was toch alle reden voor’, merkte je op. Tsja, ditmaal moet ik je het antwoord schuldig blijven. Uitgever en auteur hadden inderdaad een fors artikel in de streekkrant van Twente verwacht, je weet wel, dat dagblad dat zoveel Tukkers in de kolommen hijst. Toen ik twee jaar geleden mijn boek over de schilder Jheronimus Bosch klaar had, kreeg ik bijna een hele pagina in de krant. Maar nu ik als hunker-Tukker ben teruggekeerd naar mijn geboortegronden en ik twee jaar heb gewerkt aan een boek waarvan de inhoud zich primair in Twente afspeelt, laat de krant verstek gaan.

Oh zeker, de lokale editie bracht twee kleine verhalen maar dan wel vol met fouten. Enige zorgvuldigheid in de berichtgeving is tegenwoordig kennelijk al teveel gevraagd. Maar je zou meer verwachten, ik in elk geval. Tenslotte heb ik na uitputtend archiefonderzoek nieuwe feiten over Maria van Beckum en Ursula van Werdum kunnen aandragen. Daarbij moest ik gerenommeerde historici en zelfs een enkele theoloog ‘corrigeren’ want zo zeg je dat netjes als je iemand met prestige moet terugfluiten omdat hij (of zij) verkeerde informatie heeft verstrekt. Zou het daarom zijn dat mijn boek niet de aandacht heeft gekregen die anderen daaraan hadden toegedicht? Ben ik op lange tenen gaan staan? 

Tsja, wie zal het zeggen. Historicus ben ik niet. Historische romans schrijven is niet mijn ding. Ik ben journalist. En zoals ik vroeger, in mijn eerste jaar als leerling-journalist bij het Dagblad van het Oosten leerde dat je heel zorgvuldig moest omgaan met het op een rij zetten van alle predikbeurten, zo heb ik nu naar eer en geweten en met alle mogelijke journalistieke nauwkeurigheid feiten van fictie over de joffers Van Beckum proberen te scheiden. 

Maar goed, Tubantia is ook niet meer wat het vroeger was. ‘Het wordt steeds meer de editie Oost van het Algemeen Dagblad’, hoorde ik een kenner zeggen. Opmerkelijk genoeg zag ik op de website van de krant dat er wel ruimte was ingeruimd om een voormalige porno-actrice aan te kondigen die boeken gaat signeren in Hengelo. Tsja, Xaviera Hollander, bijgenaamd The Happy Hooker, vertelde het mij al jaren geleden toen zij haar boek signeerde in Enschede: schrijf over sex en het verkoopt als een tierelier.

Veel sex is er bij de joffers Van Beckum niet te vinden. In mijn boek verwerp ik zelfs de idee dat de schoonzusters mogelijk deelnamen aan geheime sessies van volgelingen van David Joris, een mythische leider van de wederdopers uit die tijd. Met die confrontatie-bijeenkomsten moest worden aangetoond dat een groep naakte mensen rustig zou blijven liggen en niet wilde toegeven aan seksuele verlangens. Maar in Diepenheim? 

De cover van het boek, een ontwerp van Sepp Bader

Toch heeft iemand me, toen hij dat las, beschuldigd van roddeljournalistiek. Ik? Roddeljournalist? Wat zal ik zeggen? Alles wat ik over David Joris heb gelezen, heb ik ontleend aan literatuur van vooraanstaande doopsgezinde auteurs. En reken maar dat ik veel literatuur uit die hoek heb gelezen. Want jij weet als geen ander dat mijn doperse kennis aanvankelijk niet verder reikte dan de zondagsschool van de doopsgezinde gemeente in Almelo waar ik het in de jaren vijftig bracht tot derde herder in het traditionele kerstspel. Maar dan wel zonder tekst. 

Overigens kan ik je nog een leuk nieuwtje vertellen. Twee dagen na mijn boekpresentatie sprak ik met burgemeester Ellen Nauta en haar voorgangster Ank Bijleveld - inderdaad, de huidige minister van defensie - tijdens de presentatie van het jaarboek Twente. Ik was daarvoor uitgenodigd omdat ik een bijdrage heb geleverd aan dat jaarboek. Uiteraard, over de martelaressen van adel. Enfin, Ellen Nauta liet mij weten dat er naar aanleiding van mijn boek op zo kort mogelijke termijn in haar gemeente een straat zal worden genoemd naar Maria van Beckum. Mooi toch? 

 Tenslotte neem ik aan dat je ook nog wel een keertje gaat kijken in het Bussemakerhuis in Borne. In dat museum is een kleine maar prachtige tentoonstelling opgetuigd, gebaseerd op mijn boek. En ook met dezelfde titel: Martelaressen van adel. Ik kan je dat ten zeerste aanraden.